Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

[Έκτακτη αλλαγή τόπου συνάντησης] Ανοιχτή διακλαδική συνάντηση Εργαζομένων με Μπλοκάκι - Παρασκευή 8/11, 8 μ.μ.


Νέα ανοιχτή διακλαδική συνάντηση των Εργαζομένων με Μπλοκάκι:

Παρασκευή 8 Νοεμβρίου, 8 μ.μ.
Εκτάκτως, στα γραφεία του ΣΜΕΔ (Μαυρικίου 8 & Μαυρομιχάλη, Νεάπολη Εξαρχείων)

Για τον προγραμματισμό της δράσης μας για το επόμενο διάστημα.

Τρίτη 21 Μαΐου 2013

Πέμπτη 23 Μάη: Απεργία στον κλάδο του βιβλίου


Στηρίζουμε και συμμετέχουμε στις δράσεις του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής, στο πλαίσιο της απεργίας στον κλάδο του βιβλίου που έχει προκηρυχθεί για την Πέμπτη 23 Μάη. Ακολουθεί κείμενο του ΣΥΒΧ-Α για την απεργία:

Εμείς λέμε: κι όμως γίνεται!

Μας είπαν ότι τώρα με την κρίση πρέπει να μειώσουμε τις ανάγκες και προσδοκίες μας. Να παίρνουμε λιγότερα λεφτά, να δουλεύουμε περισσότερο. Εννοούσαν, ότι θα πετσοκόψουν τους μισθούς, θα πληρώνουν όποτε και αν θέλουν και θα δουλεύουμε με συνθήκες μεσαίωνα και γαλέρας.

Μας είπαν ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή και τα πράγματα θα καλυτερέψουν, όταν γίνουν οι αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές. Εννοούσαν ότι θα καταργήσουν όλα όσα με αίμα κατακτήσαμε, δεν θα υπάρχουν Συλλογικές Συμβάσεις, κατοχυρωμένα δικαιώματα, θα πηγαίνουμε ένας-ένας, μόνοι απέναντι στους εκβιασμούς του κάθε εργοδότη.

Μας είπαν ότι «μαζί τα φάγαμε», άρα και μαζί θα τα πληρώσουμε. Δικοί μας συνάδελφοι είναι οι 1,5 εκατομμύρια άνεργοι, οι 700 χιλιάδες απλήρωτοι, οι 3 εκατ. κάτω από το όριο φτώχειας. Δικοί τους οι μεγαλοκαταθέτες στο εξωτερικό, τα κέρδη και οι επενδύσεις. Δεκαετίες κερδοφορίας δεν τα τρώγαμε μαζί. Τις «ζημιές» θα τις πληρώσουμε μαζί;

Και εξακολουθούν με θράσος να μας λένε και άλλα πολλά καθημερινά οι εργοδότες και οι κυβερνήσεις τους, οι τρόικες και οι ληστο-συμμαχίες τους, η ΕΕ και το ΔΝΤ. Το θέμα είναι τι θα πούμε εμείς!

Ως Σύλλογος με βάση την κατάσταση που διαμορφώνεται για μας τους εργαζόμενους και με αφορμή τη λήξη των κλαδικών συμβάσεων εργασίας, λέμε:

Για να ζήσουμε, πρέπει να δουλεύουμε και να πληρωνόμαστε. Να πληρωνόμαστε αξιοπρεπώς, ώστε να καλύπτουμε τις βασικές ανάγκες μας. Να δουλεύουμε τόσο, ώστε να δουλεύουμε όλοι. Γι’ αυτό διεκδικούμε νέα Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, για να μην είναι ζούγκλα και σφαγείο η εργασία μας, οι συνθήκες και οι όροι της. Να μην είναι ατομική υπόθεση του καθένα με το αφεντικό του, αλλά συλλογική υπόθεση, κατοχυρωμένη. Όλοι μαζί μπορούμε να επιβάλλουμε καλύτερους όρους, ο καθένας μόνος του χάνει.

Λέμε ότι 127 χρόνια μετά την καθιέρωση του 8-ωρου (το 1886 με την εξέγερση της Πρωτομαγιάς) η τεχνολογική επανάσταση και η επιστήμη έχει εκατονταπλασιάσει την παραγωγικότητα και εμείς δουλεύουμε ακόμα 8 ώρες (στην καλύτερη). Δηλαδή παράγουμε εκατονταπλάσιο κέρδος για τους εργοδότες, ενώ υπάρχουν 1,5 εκατ. άνεργοι. Διεκδικούμε λοιπόν 6 ώρες δουλειά (30 ώρες εβδομαδιαίως, με 5-ημερο, σταθερή δουλειά), για να δουλέψουν οι άνεργοι, να σταματήσει το αίσχος της υπερεκμετάλλευσης. Διεκδικούμε η δουλειά μας να πληρώνεται τουλάχιστον με 900 ευρώ κατώτατο βασικό μισθό (για 30 ώρες), το ελάχιστο όριο επιβίωσής μας σήμερα. Λεφτά υπάρχουν, το ξέρουν όλοι, αρκεί μια ματιά στις καταθέσεις, τις επενδύσεις, στα ακίνητα και στα «σεντούκια» του κεφαλαίου.

Μας λένε ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτά που κάνουν οι κυβερνήσεις, οι τρόικες, το ΔΝΤ και η ΕΕ, για τα αφεντικά. Τους λέμε: για τα δικά τους συμφέροντα δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Αυτό που επιβάλλεται όμως είναι να προτάξουμε τα δικά μας! Τα δικά μας συμφέροντα, τα δικά μας «μνημόνια» των εργαζόμενων απαιτούν να χάσουν τον πλούτο, τη δύναμη και την εξουσία τους αυτοί που μας οδήγησαν στην εξαθλίωση, στην ανεργία, στην εργασιακή ζούγκλα και τον κοινωνικό μεσαίωνα.

Μας λένε, ότι αυτά δεν γίνονται! Τους λέμε, ότι για μας είναι μονόδρομος για να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Γίνονται, με σκληρούς και συλλογικούς αγώνες (έτσι τα κατακτήσαμε εξάλλου όλα), με την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη και την ενότητά μας. Με τα δικά μας χέρια και μυαλά, τις δικές μας πλάτες, όχι με ανάθεση, με αναμονή. Δεν θα μας σώσει κανένας άλλος εκτός από τον αγώνα μας.

Γι' αυτό οι συλλογικές συμβάσεις έχουν τόσο κομβική σημασία. Η ύπαρξή τους μας δίνει την δυνατότητα να διαπραγματευόμαστε την εργατική μας δύναμη, η κατάργησή τους μας ρίχνει βορά στην ασυδοσία των εργοδοτών και στα τάρταρα της εκμετάλλευσης. Η Συλλογική Σύμβαση στον κλάδο του βιβλίου αλλά και σε κάθε κλάδο, είναι ανάγκη και απαίτησή μας. Θα την διεκδικήσουμε μαχητικά, μαζί με όλους τους εργαζόμενους και όλα τα δοκιμαζόμενα και αντιστεκόμενα κομμάτια της τάξης μας, για το συμφέρον και τη ζωή όλων μας.

Ένας σημαντικός σταθμός του συνολικού αγώνα μας που διεξάγεται μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς είναι η απεργία της Πέμπτης 23 Μάη 2013 στον κλάδο του βιβλίου.

Θα είμαστε όλοι εκεί!

Απεργιακή συγκέντρωση και πορεία > 10:30πμ, στο Πνευματικό Κέντρο (Σόλωνος & Ασκληπιού)
> Θα ακολουθήσει συλλογικό απεργιακό φαγοπότι

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

Αναβολή της σημερινής (25/4) εκδήλωσης λόγω λοκ-άουτ στη Νομική

«ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ»

Η κοσμητεία της Νομικής Σχολής κήρυξε αργά χτες το βράδυ (24/4) λοκ-άουτ στους χώρους της σχολής, κλείνοντάς τη με το έτσι θέλω σήμερα Πέμπτη 25/4 και αύριο Παρασκευή 26/4. Για τον λόγο αυτό, η προγραμματισμένη για σήμερα Πέμπτη 25/4, στις 7 μ.μ, εκδήλωση με θέμα «Νέα εργασιακά καθεστώτα: Άνεργοι – Προσωρινοί – «Ωφελούμενοι» – Μπλοκάκηδες» αναβάλλεται.

Το αυταρχικό αυτό λοκ-άουτ από μέρους της κοσμητείας της Νομικής Σχολής και, φως φανάρι, της πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών είναι προφανές ότι σχετίζεται άμεσα με τις χτεσινές (24/4) προσαγωγές και συλλήψεις αλληλέγγυων στα αυτοοργανωμένα μέσα αντιπληροφόρησης Athens Indymedia, 98fm και Ράδιο Ένταση, που τελούν εδώ και δύο εβδομάδες υπό καταστολή, καθώς και με τη σημερινή (25/4) πορεία αλληλεγγύης στα μέσα αυτά. Η ενέργεια αυτή της κοσμητείας της Νομικής Σχολής και της πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών είναι προφανές ότι εντάσσεται στο συνολικό σχέδιο καθεστωτικού αποκλεισμού των πανεπιστημιακών χώρων και κρατικής λογοκρισίας κάθε αντικαθεστωτικής φωνής. Το περίκλειστο, εμπορευματοποιημένο, υγειονομικά απολυμασμένο πανεπιστήμιο είναι το όραμά τους. Ιδού η απάντησή μας:


Συμμετέχουμε και καλούμε στη σημερινή (25/4) πορεία αλληλεγγύης στα αυτοοργανωμένα μέσα αντιπληροφόρησης.
Προσυγκέντρωση: 6 μ.μ., Μοναστηράκι

Σωματείο Βάσης Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων
Άνεργοι/ες από τις Γειτονιές της Αθήνας
Συνέλευση Ανέργων/Εργαζομένων στην Κοινωφελή Εργασία
Εργαζόμενοι με Μπλοκάκι   

Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Εκδήλωση-Συζήτηση στην ΑΣΟΕΕ [Παρασκευή 26/4, 7 μ.μ.]


Εργατικοί αγώνες και κοινωνικοί χώροι αντίστασης σε κατάσταση παρανομίας;

Πώς οργανώνουμε και συνδέουμε σήμερα τους αγώνες μας ενάντια στην εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία;

ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ
ΑΣΟΕΕ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26 ΑΠΡΙΛΗ, 19:00

Εδώ και πολλούς μήνες, με αφετηρία τις εκλογές του περασμένου Ιουνίου και με ιδιαίτερη ένταση από τα τέλη του 2012 και μετά, η κρατική καταστολή ήρθε να συνδράμει και να συντονίσει τη βίαιη καπιταλιστική επίθεση των τελευταίων χρόνων, βάζοντας ευθέως στο στόχαστρο όλες τις κοινωνικές αντιστάσεις. Ως απάντηση στη γενίκευση αυτής της κατασταλτικής εκστρατείας, κάποια από τα σωματεία και τις εργατικές συλλογικότητες που συνυπογράφουν αυτό το κάλεσμα πραγματοποιήσαμε στα τέλη Γενάρη μια εκδήλωση στην Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37. Το σκεπτικό μας ήταν ότι, ειδικά εκείνη την περίοδο που οι εισβολές σε καταλήψεις διαδέχονταν η μία την άλλη, ήταν επιτακτική ανάγκη να δηλώσουμε τόσο την έμπρακτη αλληλεγγύη μας όσο και την αντίληψή μας ότι οι καταλήψεις αποτελούν ένα κομμάτι του κόσμου του αγώνα στον οποίο ανήκουμε κι εμείς. Θεωρούσαμε και θεωρούμε ότι η επίθεση που δέχονταν εκείνη την περίοδο μας αφορούσε άμεσα, καθώς οι επιθέσεις κράτους και κεφαλαίου εναντίον εργατικών αγώνων, καταλήψεων, αυτοοργανωμένων χώρων και πανεπιστημίων αποτελούν στιγμές της ίδιας στρατηγικής μηδενικής ανοχής που εφαρμόζεται εναντίον όλων των κοινοτήτων αγώνα.

Αποτελεί κοινή παραδοχή ότι οι επιθέσεις έκτοτε όχι μόνο αυξάνονται αλλά και διευρύνουν ολοένα τη στόχευσή τους: από τους εργατικούς αγώνες (επίταξη των απεργών στις αστικές συγκοινωνίες [ΣΤΑ.ΣΥ.], σύλληψη και ποινική δίωξη συνδικαλιστών του Π.Α.ΜΕ. στο υπουργείο Εργασίας, επίταξη ναυτεργατών, «διερευνητική» αστυνομική εισβολή σε συνάντηση του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων, καταδίκες συνδικαλιστών των ΟΤΑ επειδή κατά τη διάρκεια απεργίας «άσκησαν ψυχολογική βία σε αυτούς που ήθελαν να εργαστούν»…), μέχρι τους τοπικούς αγώνες κατοίκων ενάντια στη λεηλασία της γης τους (Χαλκιδική), καμία εστία αντίστασης δεν έχει μείνει στο απυρόβλητο. Επίλεκτο πεδίο της καταστολής αποτέλεσαν εξαρχής και τα πανεπιστήμια, στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσής τους. Ήδη από τον Νοέμβριο του 2012, οι κινητοποιήσεις και η κατάληψη των εργολαβικών εργαζομένων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο αντιμετωπίστηκαν με εισβολή της αστυνομίας, συλλήψεις και καταδίκες. Στην Κέρκυρα, ΜΑΤ συνέλαβαν και προπηλάκισαν φοιτητές που διαμαρτύρονταν στην πρυτανεία του πανεπιστημίου για θέματα σπουδών και υποδομών. Και, βέβαια, στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε., το κράτος εξαπέλυσε συντονισμένα την επίθεσή του τόσο εναντίον μεταναστών μικροπωλητών όσο και εναντίον φοιτητικών κοινοτήτων αγώνα, όπως το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι και τα στέκια των αριστερών φοιτητικών παρατάξεων, αλλά και εναντίον του αυτοοργανωμένου ραδιοφωνικού σταθμού 98fm.

Στη συγκεκριμένη εκδήλωση, θα θέλαμε να πάμε ένα βήμα παραπέρα. Εκτός από την ανταλλαγή εμπειριών και σκεπτικών, που είναι εξαρχής βασικός στόχος της κίνησής μας, επιδιώκουμε να αποτελέσει αυτή η εκδήλωση την ευκαιρία για να ξεκινήσει μια κουβέντα σχετικά με τη σύνδεση και την αλληλεπίδραση των επιμέρους κοινωνικών και εργατικών αγώνων, τις μεθόδους αγώνα που ακολουθούμε και τα αιτήματα που θέτουμε. Η συνολική επίθεση που αντιμετωπίζουμε θέτει κρίσιμα ερωτήματα τόσο για τους τρόπους με τους οποίους απαντάμε μέχρι τώρα όσο και για το πώς μπορούμε να απαντήσουμε με όρους νίκης. Στο εργασιακό επίπεδο, παραδοσιακές πρακτικές αγώνα όπως η απεργία, ο αποκλεισμός επιχειρήσεων, οι συγκεντρώσεις και οι διαδηλώσεις φαντάζουν όλο και πιο αναποτελεσματικές με τον τρόπο που γίνονται στις περισσότερες περιπτώσεις, δηλαδή υπό τον πλήρη έλεγχο του καθεστωτικού συνδικαλισμού, χωρίς επικοινωνία μεταξύ των διαφορετικών κέντρων αγώνα, πάντα εντός των στενών ορίων της νομιμότητας. Προφανώς δεν θέλουμε να απαρνηθούμε αυτές τις πρακτικές. Είναι όμως γεγονός ότι πλέον, με την επιδιωκόμενη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, τη διαρκή μείωση των μισθών μας, τη γενικευμένη επιβολή εργασιακών καθεστώτων που συνδυάζουν την ανεργία με την επισφάλεια σε ένα ενιαίο μοντέλο εξατομικευμένης και πάμφθηνης εργασίας, τη συνεχή καταστολή κάθε είδους κινητοποίησης, φτάνουμε σε ένα σημείο όπου ο συνδικαλισμός αλλά και κάθε μορφή αγώνα ενάντια στις προσταγές των αφεντικών τίθενται συνολικά από το κράτος σε κατάσταση ημιπαρανομίας. Κάποια ερωτήματα που μπαίνουν και πάνω στα οποία θα θέλαμε να κάνουμε μια κουβέντα είναι: Πώς θα μπορέσουμε να δώσουμε στους αγώνες μας και στα αιτήματά μας την απαιτούμενη δυναμική; Πώς θα αντιμετωπίσουμε την ολοένα πιο συχνή παρουσία κατασταλτικών δυνάμεων σε συγκεντρώσεις, απεργιακές φρουρές, παρεμβάσεις κλπ.; Τι περιθώρια κινήσεων έχουμε απέναντι στην αδιαλλαξία των αφεντικών; Εν ολίγοις, πώς θα μπορέσουμε να ριζοσπαστικοποιήσουμε τόσο τις μεθόδους μας όσο και τα αιτήματά μας, ξεπερνώντας τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουμε, στην κατεύθυνση της συνολικής αμφισβήτησης του καπιταλισμού;

Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής
Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών
Σωματείο Βάσης Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων
«Ταξικό Μέτωπο» - Πρωτοβουλία Εργαζομένων στους Χώρους του Μετρό
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Αθήνας
Εργαζόμενοι με Μπλοκάκι
Εργατική Εφημερίδα «Δράση»

Τετάρτη 10 Απριλίου 2013